Stanisław Wincenty Chmielecki urodził się 5 kwietnia 1888 r. w Brzuścach (pow. tczewski) w rodzinie zamożnego właściciela ziemskiego Jakuba i Joanny z domu Pohlmann. Stanisław Chmielecki w 1898 r. wstąpił do czwartej klasy Collegium Marianum w Pelplinie. Maturę uzyskał w 1910 r. po przeniesieniu do gimnazjum w Chełmnie. Studiował prawo na uniwersytecie w Lipsku oraz ekonomię w Monachium i Fryburgu. Otrzymał w
1913 r. doktorat nauk społecznych na uniwersytecie we Fryburgu (Badenia). Był jednym z trójki ostatnich Polaków, którzy w czasie zaboru mianowani zostali sędziami (Amtsrichter) w Prusach Zachodnich. W czasie I wojny światowej został zmobilizowany do armii niemieckiej i skierowany na front, gdzie wskutek odniesionych ran stracił nogę. Po wkroczeniu w styczniu 1920 r. wojsk polskich na Pomorze, Chmielecki pracował w Pomorskim Urzędzie Wojskowym w Toruniu. Kierował IX Wydziałem Wojskowym. Następnie został mianowany starostą wejherowskim, sprawując urząd do czasu połączenia się powiatów wejherowskiego i puckiego. Dekretem ministra spraw wewnętrznych w 1926 r. przeniesiony został na urząd starosty powiatu starogardzkiego. Urząd starosty w 1929 r. przekazał następcy Z. Kalksteinowi. Będąc już na emeryturze uległ prośbom biskupa Okoniewskiego, aby kandydował na stanowisko burmistrza po uzyskaniu przez Pelplin praw miejskich. Wybrany 29 listopada 1932 r. na burmistrza Pelplina (14 głosami, przy 1 na kontrkandydata Witkowskiego). Zastąpił na tym stanowisku Jana Nowaka. Stanisław Chmielecki objął stanowisko burmistrza 3 stycznia 1933 r. na dwunastoletnią kadencję. Pomimo, że deklarował lojalność wobec linii rządu oraz ścisłe wykonywanie poleceń władz zwierzchnich, w środowisku Pelplina współpracował z działaczami endecji będącymi w opozycji do sanacji. Jako prezes Koła Ligi Obrony Przeciwlotniczej i Przeciwgazowej w Pelplinie zorganizował uroczystość w pierwszą rocznicę śmierci Żwirki i Wigury (23 września 1933 r.). Pełnił też funkcję prezesa Ligi Morskiej i Kolonialnej w Pelplinie oraz sekretarza Koła Przyjaciół Harcerstwa, założonego 7 czerwca 1933 r. Złożył swój podpis pod odezwą w sprawie powołania w powiecie tczewskim Obozu Narodowego Zjednoczenia (1935). Był członkiem Towarzystwa Naukowego w Toruniu (od 1913) i Bractwa Pomorskiego (1926). Na III Zjeździe Delegowanych Katolickiego Stowarzyszenia im. Piotra Skargi w diecezji chełmińskiej w październiku 1938 r. został wybrany prezesem oddziału w Pelplinie. Pełnił funkcję prezesa OSP w Pelplinie (od 24 stycznia 1933 r.), członka Z.O. Pow. Związku Straży Pożarnych w Tczewie (od 26 lutego 1936 r.). Był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1938). Po wybuchu II wojny światowej i wkroczeniu hitlerowców do Pelplina władzę przejęła administracja okupacyjna. W czasie ewakuacji polskich urzędników Stanisław Chmielecki trafił do Skórcza i tam 18 września 1939 r. został aresztowany. Uwięziony w gmachu pelplińskiego Seminarium Duchownego, był brutalnie katowany. Następnie, 24 października 1939 r. wywieziony wraz z grupą pelplinian i rozstrzelany w Lesie Szpęgawskim.
Źródło: Informator Pelpliński
Autor: Bogdan Solecki