Tadeusz Fliess urodził się 21 kwietnia 1916 r. w Kaliskach (pow. Wągrowiec) w rodzinie rzemieślniczej. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do gimnazjum klasycznego w Wągrowcu, gdzie w 1936 r. złożył egzamin dojrzałości. W tym samym roku podjął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego, które zostały przerwane działaniami wojennymi. Ukończył je dopiero w 1947 r., otrzymując tytuł magistra filozofii w zakresie geografii.
W latach okupacji pracował jako robotnik zatrudniony przy budowie mostów, później jako urzędnik w Wągrowcu. A na przełomie lat 1944/1945 wywieziony został na przymusowe roboty przyfrontowe.
W pierwszych miesiącach powojennych włączył się czynnie w tworzenie administracji państwowej w Wągrowcu. W tym czasie był m.in.: kierownikiem miejscowego Urzędu Pracy i Urzędu Mieszkaniowego, a później nawet – przez krótki okres – burmistrzem miasta. Był także radnym Powiatowej Rady Narodowej, zasiadał w Powiatowym Komitecie Szkół Rolniczych oraz Komisji Kontroli Administracyjnej. Był przewodniczącym Zarządu Powiatowego Związku Walki Młodych. Współtworzył na tym terenie Polską Partię Robotniczą.
Jako ciekawostkę biograficzno-historyczną można przywołać umowę z 1945 r., kiedy to w specyficzny sposób wspomagano władze na tzw. Ziemiach Odzyskanych. Otóż według tej umowy grupa operacyjna Polaków z Wągrowca „objęła w posiadanie miasto i powiat Gorzów […] Zarząd Powiatowy Polskiego Związku Zachodniego w Wągrowcu podjął inicjatywę ścisłej współpracy między powiatem i miastem Wągrowcem [.. .] oraz powiatem i miastem Gorzowem […] Powiat i miasto Wągrowiec obejmują patronat nad powiatem i miastem Gorzów, przy czym wykonujący patronat przyrzekają udzielić patronowanym wszelkiej pomocy”. Umowę tę podpisał m.in. Tadeusz Fliess[1], przedstawiciel Powiatowej Rady Narodowej w Wągrowcu.
W latach 1945-1947 pracował jako nauczyciel geografii i higieny w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Wągrowcu. Jego aktywność społeczno-polityczna, dyplom uniwersytecki, praktyka w placówce kształcącej nauczycieli oraz odpowiednie wyszkolenie (w 1947 r. ukończył kurs dla inspektorów szkolnych organizowany przez Ministerstwo Oświaty) spowodowały, że został przeniesiony na Pomorze, do Lęborka, gdzie powstawało wówczas największe w Polsce Liceum Pedagogiczne. Na 3,5 ha powierzchni stał kompleks 7 budynków połączonych korytarzami długości 126 m. W nim 29 klas, 2 sale wykładowe, 22 gabinety, sala kinowa, sala gimnastyczna, sala boksu, aula, jadalnia i kuchnia. Do tego boiska sportowe, budynki z mieszkaniami służbowymi, ogród, działka ziemi ornej i pomocnicze gospodarstwo hodowlane[2]. Kierował tą placówką do 1950 r. Przez kolejne pięć lat był dyrektorem Liceum Pedagogicznego w Kościerzynie.
W 1955 r. przybył do Pelplina, gdzie objął obowiązki dyrektora Liceum Ogólnokształcącego w miejsce Zygmunty Bystrzyckiej, odwołanej – po kilkumiesięcznym kierowaniu szkołą – przez ówczesne władze z powodu podjęcie przez jej syna studiów w Wyższym Seminarium Duchownym. Kierował tą szkołą przez dwadzieścia dwa lata (do 31.08.1977 r.). Po przejściu na emeryturę pracował jeszcze jako nauczyciel geografii (1977-1978). W okresie dyrektorowania w Pelplinie ukończył liczne kursy i szkolenia.
W tych czasach Liceum Ogólnokształcące w Pelplinie rozwijało się zarówno pod względem liczby uczniów, jak i pod względem bazowo-sprzętowym. Coraz wyraźniej zwiększało się znaczenie szkoły w środowisku lokalnym. Dyrektor Tadeusz Fliess dbał o prestiż szkoły. W latach sześćdziesiątych nawiązał współpracę z Radą Postępu Pedagogicznego w Gdańsku. Troszczył o doskonalenie kadry nauczycielskiej. Za jego kadencji pelplińskie LO znane było w całym ówczesnym województwie gdańskim m.in. z maszyn dydaktycznych, zaprojektowanych przez nauczyciela fizyki Stanisława Kwidzińskiego.
Podobnie jak w Wągrowcu, Lęborku i Kościerzynie, także w Pelplinie był zaangażowany w życie lokalnej społeczności, współpracując z władzami politycznymi i związkowymi, organizacjami społecznymi i zakładami pracy. Przez wiele kadencji był członkiem lokalnych instancji PZPR. Jako dyrektor jedynej wtedy szkoły średniej był postacią znaczącą w życiu miasta.
Wielu absolwentów uznaje okres jego rządów w pelplińskim Liceum Ogólnokształcącym jako jeden z najlepszych w dziejach tej szkoły. Szkoła w tym czasie okrzepła, zaczęła cieszyć się dobrą opinią (także poza Pelplinem), zwiększała się liczba uczniów (w roku szkolnym 1965/1966 było ich 300, dla porównania w roku 1954/1955 tylko 121). Nie bez znaczenia jest też fakt, że z tego okresu pochodzą absolwenci, którzy zrobili kariery naukowe: m.in. prof. Anna Pałubicka (Uniwersytet Adama Mickiewicza Poznań), prof. Jerzy Brzeziński (Uniwersytet Adama Mickiewicza Poznań, Polska Akademia Nauk), prof. Waldemar Wardencki (Politechnika Gdańska), prof. Jerzy Kuczkowski (Gdański Uniwersytet Medyczny).
Tadeusz Fliess uhonorowany został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, nagrodą I stopnia Ministra Oświaty i Wychowania. Zmarł w wyniku choroby nowotworowej 18 lutego 1981 r. Pochowany został na cmentarzu pelplińskim, w grobowcu zmarłej kilka miesięcy wcześniej żony.
Opracował Bogdan Wiśniewski
[1]http://www.gorzow-landsberg.pl/historia13a.html. Dostęp 14.08.2020
[2] https://lebork.naszemiasto.pl/lebork-zjazd-absolwentow-liceum-pedagogicznego/ar/c1-6006615. Dostęp 14.08.2020